Śmierć Jana Pawła I
Jan Paweł I, a właściwie Albino Luciani urodził się 17 października 1912 roku. W 1969 roku został patriarchą Wenecji, a 26 sierpnia 1978 roku został wybrany na 263 papieża. Ten wybór był dużym zaskoczeniem, ale wierni byli nim zachwyceni. Kościołem rządził człowiek skromny i zawsze uśmiechnięty. Chciał zmienić skostniałą hierarchię kościelną i być przede wszystkim papieżem. Członkowie watykańskiej kurii byli tym faktem przerażeni. Tymczasem papież miał w planach wielkie reformy kościelnego państwa.
Chciał zacząć przede wszystkim od watykańskiego banku IOR. Włoskie gazety oskarżały IOR o nielegalne interesy. Jan Paweł I wezwał do siebie szefa watykańskiego banku, arcybiskupa Paula Marcinkusa. Treść rozmowy nie jest znana, ale Marcinkus po jej zakończeniu amerykański biskup miał powiedzieć" "Możliwe, że nie będę tu długo".
Zanim, jednak doszło do jakichkolwiek reform, papież umiera. 28 września 1978 roku o godzinie 4:30 siostra Vicenza przynosi papieżowi poranną kawę. Kiedy wraca pół godziny później, kawa pozostaje nietknięta. Siostra zakonna zagląda do sypialni i zastaje martwego papieża. Obok łóżka dzwoni budzik, a na kołdrze leżą notatki. Vicenza natychmiast wzywa papieskich sekretarzy: Diega Lorenzio i biskupa Johna Magee. Magee informuje o śmierci papieża kardynała Jeana - Marie Villota, sekretarza papieża, który kontaktuje się z kolejnymi przedstawicielami kościoła. Dopiero później dzwonią do doktora Renato Buzzonetti. Papieski lekarz, który Jana Pawła I leczył od 20 lat, Giuseppe Da Rose przebywa w Wenecji.
I właśnie w tym momencie zaczynają się przysłowiowe schody, Buzonetti niemal natychmiast po przybyciu do papieskich komnat stwierdza, że śmierć papieża nastąpiła w wyniku zawału serca około godziny 23. Potem nikomu nie wolno mówić o śmierci papieża. Oficjalna informacja o jego śmierci zostaje podana do publicznej wiadomości dopiero kilka godzin później. Według niej Jana Pawła I nie znalazła siostra zakonna, a biskup Magee. Twarz papieża miała być zrelaksowana i uśmiechnięta, co według lekarzy po zawale jest prawie niemożliwe. W dłoniach głowy kościoła spoczywała książeczka do nabożeństwa. O dokumentach, które leżały na łóżku nie wspomina się ani słowem.
Zniknęły nie tylko papieskie notatki, ale i Effortil, lek na niskie ciśnienie krwi.Nie ma również kapci, które miały być ubrudzone wymiotami. I choć we wiadomości o śmierci papieża znalazła się jej przyczyna, to nigdy nie wydano oficjalnego aktu zgonu.
Wbrew włoskiemu prawu, które nakazuje wstrzymanie się z kremacją ciała na 24 godziny od śmierci, ciało Jana Pawła I zostaje poddane kremacji już 12 godzin po zgonie.
Specjaliści twierdzą, że rozpoznanie zawału serca w parę godzin po śmierci na podstawie oględzin jest problematyczne.
Po pogrzebie Jana Pawła I praktycznie zniknęli biskup John Magee i siostra Vicenza, którzy potem w ogóle nie chcą rozmawiać z mediami.
Sprawa śmierci Jana Pawła I jest problematyczna. Nie można przeprowadzić autopsji, gdyż ciało zostało poddane kremacji. Powstało wiele teorii spiskowych.
O śmierć papieża oskarżano biskupa Villota i innych członków struktury kościelnej, a nawet włoską mafię.
Należy, jednak pamiętać, że papież nie cieszył się idealnym zdrowiem. Brat papieża potwierdził, że Jan Paweł I początkowo nie przyjął wyboru, gdyż wiedział, jak wątłego jest zdrowia. Zaś na dzień przed swoją śmiercią skarżył się na ostry ból w klatce piersiowej. Podczas kolacji zadzwonił telefon od kardynała Mediolanu Giovanniego Colomba. Papież pobiegł do telefonu długim korytarzem. Taki wysiłek musiał spowodować drugi, spory zator w płucach. I choć początkowo nie wywołało do żadnych widocznych dolegliwości, to później mogło dojść faktycznie do zawału.
Jednak ocenę kwestii śmierci papieża Jana Pawła I pozostawiam Wam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz